Grupa Polonez

od lewej:
Zbigniew Porzyński, Eugeniusz Porzyński, Waldemar Marszałek,
Krzysztof Jarmużek, Bogdan Matławski.

Na Wybrzeżu pojawiła się nowa grupa rockowa założona przez Zbigniewa Porzyńskiego pod nazwą „Polonez”. Uprawianie muzyki określanej przez krytyków mianem symfonic-rock wymaga dużych umiejętności odtwórczych, znakomitego rzemiosła muzycznego i techniki instrumentalnej. Pod tym względem „Polonez” ma zamiar nie zawodzić widowni, wytrawnych melomanów i krytyków. W repertuarze grupy Zbigniewa Porzyńskiego znajdują się utwory Albinioniego, J.S. Bacha, Borodina, Czajkowskiego, Chopina, Griega, Strawińskiego i innych twórców muzyki poważnej. Członkowie zespołu proponują również własne kompozycje w stylu rock i jazz-rock. „Polonez” dążyć chce konsekwentnie do osiągnięcia najwyższego poziomu w uprawianym stylu, czego należy zespołowi serdecznie życzyć. W najbliższych planach zespołu są występy przed polską publicznością, nagrania radiowe i płytowe oraz wyjazd do NRD na zaproszenie Rostockiej Estrady.
(Dziennik Bałtycki 28/29.05.1977 r.)
Zespół działał pod patronatem Bałtyckiej agencji Artystycznej „BART” w Sopocie.

Grupa STRESS

Zespół powstał w 1971r. w Poznaniu. Grupę tworzyli: Mariusz Rybicki – g, fl, voc; Henryk Tomczak – bg i Janusz Maślak – dr.
We wrześniu 1971 r. trio zwróciło na siebie uwag podczas II Wielkopolskich Rytmów Młodych w Jarocinie, zdobywając zespołowo 1. nagrodę oraz nagrodę dla najlepszego instrumentalisty przeglądu – M. Rybickiego.
W listopadzie Stress dokonał pierwszych nagrań radiowych w Rozgłośni PR w Poznaniu i odniósł zwycięstwo w plebiscycie „Gazety Poznańskiej” na najpopularniejszy zespół Wielkopolski 1971 r. Potwierdzeniem klasy zespołu był występ w Kaliszu na II Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej. Stress otrzymał tam wyróżnienie. Wkrótce dokonał nagrań radiowych, z których Granica życia i Dwa lata świetlne trafiły na ogólnopolską antenę.
Ogólnopolską popularność przyniósł Stressowi utwór Ciężką Drogą, który jesienią 1972 r. dotarł do 1. miejsca listy przebojów Rozgłośni Harcerskiej, a w plebiscycie popularności „Non Stopu” za 1972 r. zajął 5. miejsce.
W 1973 r. poznańska grupa została powiększyła skład o Andrzeja Richtera – viol, voc i Krzysztofa Jarmużka – g, hca, cga. Wzięła udział w VI Ogólnopolskim Przeglądzie Amatorskich Zespołów Artystycznych w Płocku i zdobyła jedno z trzech wyróżnień. Od tego czasu patronat nad zespołem przejęło Polskie Stowarzyszenie Jazzowe PSJ w Bydgoszczy zamykając amatorski okres działania grupy.
W 1975 r. doszło do zreorganizowania Stressu. Zespól tworzyli; M. Rybicki – g, A. Lewalski – bg, M. Przybysz – org, p i P. Phal dr. Grupa zdążyła zaprezentować trzy programy estradowe i zawiesiła działalność z końcem lat 70.
(frag. Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej str.216)
Mało kto już pamięta, że Stress jako pierwszy nagrał Hymn Kibiców Lecha: ”
„W górę serca, niech zwycięża Lech”

Na początku 2008 roku, czyli po 30-stu latach z okładem, Polskie Nagrania wydały podwójny CD z archiwalnymi nagraniami Grupy Stress. Tak więc grupa doczekała się swojej płyty. Lepiej późno, niż wcale.

Dinozaur w Orkiestrze

Dinozaur w Orkiestrze

Wśród artystów jacy zagrają w Poznaniu podczas kolejnej edycji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy będzie Krzysztof Jarmużek. Wykona on własną kompozycję „Światełko do nieba”.
Multiinstrumentalista i kompozytor, absolwent średniej szkoły muzycznej w klasie fagotu, zliczany dziś do dinozaurów rocka, rozpoczynał karierę w latach 60. w zespole uchodźców greckich „Hellady”. Występował on w poznańskim klubie „Pod maskami”. Ale w tym samym miejscu miał swą siedzibę wykonujący muzykę soul zespół „Elitar 7”, z którym związany był muzyk… Potem była bluesowa grupa „Fer”. Pierwszym zespołem zawodowym w jakiej grał Krzysztof Jarmużek była grupa „Stress”. Trafił do niej – jak wspomina – przypadkowo. Jej członków spotkał, gdy wyjeżdżali na obóz młodzieżowy do Rudna. Postanowił jechać z nimi. W zespole pełnił rolę multiinstrumentalisty. Grał na congach, organkach, gitarze dwunastostrunowej i fortepianie. „Stress” stanowił w początkach lat siedemdziesiątych awangardę ówczesnego polskiego hard rocka. Poczynania zespołu nie wszystkim się podobały. Na przykład na festiwalu „Opaza” w Płocku, który „Stress” wygrał nie mógł wystąpić w finale ponieważ – jak powiedziano wtedy – miał za dużo sprzętu na scenie i nie pasował do scenografii. Niestety po zespole „Stress” nie pozostała żadna płyta, choć wielokrotnie była zapowiadana. Pozostały tylko nagrania radiowe. Po rozstaniu ze „Stressem” Jarmużek trafił do grającej rocka synfonicznego sopockiej grupy „Polonez”. Wykonywała ona rockowe wersje utworów Bacha, Czajkowskiego, Mussorgsiego i innych. Potem przez wiele lat Jarmużek grał na gitarze basowej w zespołach „Bolter” i „Turbo”, z duetem Ada Rusowicz i Wojtek Korda i z kabaretem „Klika”. Przez wiele lat jak wielu polskich nuzyków występował w klubach skandynawskich i na Bliskim Wschodzie. Od 1993 razem z Tomaszem Dziubińskim i Leszkiem Malickim tworzy poznańską grupę „Sequence Band”.                                                   Gazeta Poznańska  MAZ